Kunstenaarsleven, tweede deel

230

ie niet. Dat rustig vouwen van z'n ledematen maakte hem dol van nerveus verzet. Neen., nu., niet zitten! Loopen, staan, steunen, tegen iets aanhangen ; maar in godsnaam niet zitten ! Bij iedere beweging tot rust in 'm, voelde ie dadelijk een tegen-actie, 'n kriebelige verhitting naar onrust. Hij werd zoo navrant opgejaagd, zoo korzelig lichtgeraakt en zoo suf soms, dat ie dacht krankzinnig te zullen worden. Dat bangde dan heet in z'n hoofd. Hij sliep niet meer. De dokter drong 'm rust te nemen. Maar dat leek hem de felste foltering. Hij slikte bromkalie, nam lauwe baden. De dokter wou verslapping, ontspanning van z'n zenuwen. Hij knipperde zoo hevig met z'n wimpers, en de maagkrampen vlaagden weer op, kronkelden 'm tot 'n menschen-tronk inéén, gespleten van pijnen. Maar niet één der middeltjes hielp. — Soms voelde ie om half negen 's avonds al slaap. Dan kroop ie dadelijk onder de dekens. Maar precies half elf werd ie weer wakker, hoorde ie juist Flora naar haar slaapkamer gaan. Wild begeeren en angstig-zich-zelf-terughouden worstelden in hem. Hij bleef dan liggen, op z'n rug, of plots zich tien, twintig keer van linker- op rechterzij verwoelend, meedraaiend z'n heeten warrel van kruipende en stekende gedachten. Er bleef 'n zware druk op z'n oogen, en 't geprikkel van de oververmoeienis joeg vuur in z'n klamme handen. Maar geen sekonde meer vatte ie den slaap. Soms kreeg ie dan z'n doods-visioenen en zijn nerveuze angsten om 't móeten-loslaten van z'n rijkdommen, 's Morgens stond ie op, gebroken, koortsig-verhit, met 'n loome vermoeiing, die in z'n beenen zakte als gewichten-vracht.

De verkoopingen waren af^eloopen, en Louise had hem prachtig geholpen. Door haar aanwijzingen had ie al enkele winsten gemaakt, die hij, alléén werkend, zelfs in geen half jaar zou hebben behaald. Of ie wel goed had gezien, dat ie met zoo'n stelletje menschen schatten kon verdienen! Als Flora er nu maar niet tusschen in dreinde. Al de pannen, oue stoelen en 't kaduke meubelrommeltje, dat ie hun gestuurd had, kreeg ie nu door haar hulp er wel honderd keer uit. En ze begonnen al af te lossen 't geld, dat ie voor Maurice aan