Kunstenaarsleven, tweede deel

!8

trekjes opgaan, dat ie er wee van werd. Na z'n spot had ze dat dadelijk verminderd, bleef haar blank gezicht lief, zonder vibreerend gesmacht er in.

Soonbeek liep onrustig heen en weer, z'n linkerhand 'n sleutelbos berammelend. Hij kon niet blijven zitten. Telkens riep ie spottend onder schuw ooggetril:

— Nou-nou-nou!.. .. ik leg eer ^,met je in, ik leg eer met je in!.. Je bent 'n bolleboos., 'n bolleboos., 'n echte bolleboos !

Er venijnigde gejaag en bangheid in z'n woorden. Zoo had ie Flora nooit gezien ! goeie grut!

Langer sloot ie z'n kijkers, trilde ze weer open, keek schuw naar 't fiere mooi van Louise, die heel rustig en heel bleek zat te luisteren, de goud-donkergloeiende oogen telkens op 'n ander richtend.

Flora schelde 't kamermeisje, negeer end de nijdige spotuitroepjes van Soonbeek.

't Meisje klopte, kwam in, na binnengeroep, schril, van den bankier.

— Wil je even de vruchten brengen Toos ? — zei zacht Flora, en de likeuren.... en 't gebak.... de wijn heb ik al.

Soonbeek ontstelde hevig. Z'n oogen gesloten, en als 'n blinde naar Flora toegekeerd, stotterde hij doodsbleek :

— Likeur, likeur ?.. .. likeur ? ?.... goeie grut! weet je.. weet je.... dan.... of.... of mevrouw daar van houdt ?.. of ze 't lust ?.. .. of ze 'r trek in heeft ?....

— Als mevrouw 't niet lusten kan, gaat 't weer naar beneden Soonbeek, zei koeltjes-voornaam Flora, z'n venijnblik negeerend.

Soonbeek kookte van binnen. Daar begon ze alweer te sarren, net als met 't licht straks ! Ze wist wel dat ie nu, met gasten aan tafel, machteloos was. Wat had ze nü weer voor onzin uitgehaald ? Gebak.... likeur, thee, wijn.. .. z'n beste wijn !.. Was 't niet om den boel te vernielen ?

— Als u noe eens meneer Fleury 'n sigaar aanbood ! snerpte koeltjes weer Flora tusschen z'n heet gedachtenspel in.