Kunstenaarsleven, tweede deel

178

vlijmende zoo dadelijk 't fijn-vrome, 't verborgen-innige. In de bedwelmingen en de gouden begoocheling lichtte de illusie 't wonder van hun verhitte kleuren uit, zoo trillende en diep. Maurice voelde 't als een stouwen van de ziel, 't schikken van z'n geestelijke vracht, waarvan hij niets wou loslaten.

Maar hield ie z'n werk voorop, dan moest ie daarom alleen al Flora van zich afweren. Ze was lief, zoo wonder-lief en innig en hield zoo ontzaglijk veel van hem. En 't grijze vuur van haar geheimzinnige oogen kon zoo hel gloeien. Ze was zoo mooi, zoo slank en zoo traag in haar kindergebaartjes. En de geur om haar heen was zoo zwemend naar zoelte, fijner dan de zoelte zelf.

Maar ze verweekte, verzwakte hem. Ze stal z'n aandacht, z'n passie, z'n tijd. Nu kon hij wel in 'n woesten zwaai haar van zich af slingeren, na haar geschonden te hebben, maar de gedachte alleen al werd hem een demonische kwelling.

Eens toch, ééns moest hij haar toedonderen, dat ze hem niet meer mocht verzwakken, juist als ze hem liefhad. Zacht, bezonken, teer en kiesch spreken gaf niets meer. Ze offerde zijn hoogst-objectief geestelijk willen, zijn scheppings-drang met tartende rust óp aan haar brandend vrouw-verlangen, aan wat zij menschelijker en hooger voor zich voelde dan alle uitingen van ziels-schoon ; haar vróuw-liefde. Ze wou meer dan z'n stem hooren, z'n gebaren zien, z'n oogen voelen. Ze wou hem altijd bij haar hebben, levend naast haar, onverzadigbaar in begeeren. Nu was de tijd daar dat hij Flora zou zeggen : Vrouw, je breekt mijn wil, mijn levenswerk. Hij zou haar wéér moeten zeggen, dat voor hem z'n kunst geen ding was om mee te plooien, nu en dan maar eens bekeken als iets hoogs. Hij zou haar weer moeten duidelijk maken, dat 't z'n uitsluitend doel was, dat 't leven in hém dat zoo wilde. De heele wereld leek hem een grauwe, uitgekraterde komeet toe zonder die werkliefde, zonder dat ziels-schoon en dien scheppings-drang.

Neen, nu zag ie 't goed, ze was niet de vrouw als Louise, die onder den klank vanjz'n stem dat geestelijke liefde-leven ver boven 't kortstondige zinsgenot voor zich opeischte. Zij