Kunstenaarsleven, tweede deel

43

— Had zij dan niet zijn brief in haar ziel geprent, waarin ie, zoo duidelijk en zuiver mogelijk zijn gevoel voor haar omschreven had, waarin stond, dat ie haar nooit lief kon hebben, omdat al zijn liefde als vróuw Louise had. Wel voelde hij innig veel vriendschap voor haar, maar het hoogste leven van zijn liefdeziel was toch Louise gewijd. Of had ze zich vastgeklemd aan een ander gedeelte van zijn schrijven, waarin hij liet uitkomen, dat hij haar natuurlijk nooit kon verhinderen hèm lief te hebben. Op dat schrijven had ze 'm mondeling geantwoord, 't Kon haar niet schelen, wat hij voor haar voelde ; zij had hèm, hèm voor eeuwig lief, en dié liefde zou haar geen sterveling kunnen ontnemen. Ze zou zich houden aan al zijne verklaringen, en héél, héél erg gelukkig zijn, dat hij haar niet van zich afstootte. Maurice voelde eerst weerzin in die zelfvernederende uitingen. Maar later pas begreep hij, hoe hevig, hoe allerdiepst die vrouw hem moest liefhebben, om hem, tégen zijne afwijzing in, met zóó groote teederheid en zóó goddelijke overgave te blijven behandelen. Maurice voelde iederen dag meer en meer een vreemd-begoochelenden invloed op zijn handelen en denken. Al kuste zij hem ook, nooit drong zij zich met haar mooi lichaam op, nooit trilde er verhitte zinnelijkheid in haar gekoester en gevlei. Dat trof hem diep. Ze was van een brandende hartstochtelijkheid, die vrouw, en nooit had haar woord, haar innigste vraag, haar zachtste kus een zweem van erotisch begeeren. Maurice voelde, zonder verklaring en allerdiepst in zich zelf, dat hij Louise alleen liefhad; dat hij met haar leefde, tusschen de korrectie van het werk in,.... en toch voelde hij al sterker eene zachte beneveling in zijn brein als Flora hem aanraakte. Er was een zinnelijk lichaamsschoon in Flora, dat, — schoon zij 't zelf zich niet bewust werd, — hem soms doorsidderde, wild maakte en opjoeg. Dat fluweel blank van haar bloemig doorschijnende huid, zag ie nu iederen dag, vlak bij 'm. Plots kon 't hem overrompelen, rook ie den zoeten theerozengeur uit de fijne kanten van haar japon, kwam dat geheime begeeren z'n hart omklemmen, toepersen. Hij voelde zich bang en toch wou hij