Kunstenaarsleven, tweede deel

131

wen fluisterde bij iedere geste van haar subtielgelijnde, blanke armen⁷ en weer voelde ie dat traagzinnelijke, toch fijne en ^,gracieuse van haar mooi lichaam even om zich heen huiveren. Hij voelde de opgloeiing van z'n zinnen. Hij moest nu dubbel bedachtzaam zijn. —

Hij stond van z'n stoel op, om weg te gaan. Flora drong zacht aan, dat ie nog maar wat blijven zou. Maar Maurice zette door. Ze begreep niet, wat hem plots zoo wild deed zijn. Ze liet hem zelf uit. Op den stoep wuifde ze hem nog na, vergetend waar ze stond en tot 't laatst zag Maurice 't grijze vuur in 'r jubeloogen vlammen.

Hij was tevreden over zich zelf nu hij in meelij haar getroost had, ook al voelde zij er misschien 'n beetje liefde in. Dat zou ie haar wel duidelijk maken, als ze eerst maar weer wat sterker bleek. — Veel kalmer was ie nu weggegaan dan twee weken geleden onder haar eerste uitbarsting. Waarom mocht zij hém niet liefhebben, als zij toch wist, dat hij alleen voor Louise was ? Hij had 't haar zoo dikwijls gezegd : een man kon maar éénmaal groote liefde voelen, al was ie honderd keer daarna verliéfd. Met die enkele groote liefde groeide heel z'n verder leven vast. Dat openbaarde zich voor hem als 'n wet van 't eeuwige. Zoo was ook zijn liefde voor Louise. Zonder dié zou hij zich z'n leven niet kunnen indenken, zonder Flora met veel gerustheid. Maar nu hij voor haar de eerste, diepe liefde was, nu begreep ie ook, dat zii evenmin zonder hem kon, als hij zonder Louise.

'n Paar dagen na zijn bezoek kwam Flora in 'n rijtuig Maurice bezoeken. — Hij holde naar beneden, om haar te helpen uitstappen. Ze was belast en beladen met allerlei pakjes voor Kareltje en Louise. — Maurice vroeg 'r spottend, waarom ze toch weer zoo verkwistend was. Als Soonbeek haar in 't rijtuig zou zien, bleef ie van schrik en ontsteltenis er achter aan hangen, om 't tegen te houen. — Ze lachte fijntjes. Wat Soonbeek deed of wou doen, kon haar niets meer schelen.

Bij 't trap-oploopen kreeg ze angst voor de ontmoeting met Louise. Flora durfde haar eerst niet vrij aanzien. Maar