Studiën, eerste bundel

35

Na Zola op allerlei manieren beleedigd te hebben, zegt hij:

״Que M. Emile Zola ait eu jadis, je ne dis pasun grand talent, mais un gros talent, il se peut. Qu'1 lui en reste encore quelques lambeaux, cela est croyable, mais j'avoue que j'ai toutes les peines du monde & en convenir. Son oeuvre est mauvaise et il est un de ces malheureux dont on peut dire qu'il vaudrait mieux qu'ils ne fussent pas nés."

Welnu, als een kunstenaar als Zola, inderdaad veel grooter dan De Meester, voor een nieteling wordt uitgemaakt om de geringe kunst van zijn roman, hoeveel maal minder treft men den heer De Meester dan in zijn kwaliteit als kunstenaar door in hem den moralist aan te tasten!

De Meester blijft met Geertje een groot talent. Door zijn dramatische gaven, getoond in den psychologischen roman, verwacht ik eens nog 'n werkelijk meesterlijk stuk van hem. Nu gaat hij nog zónder schedelbreuk,

ónder den arm van Plaubert door.

* *

Beeds heb ik in het Algemeen Handelsblad mijn oordeel over ״Geertje" uitgesproken; ook over de stijl-techniek. Wat ik toen schreef, kan nu niet meer herhaald worden. Daarom wil ik heden over een eigenschap van den schrijver spreken, welke door mij in het Alg. Handelsblad niet, of slechts zeer terloops is aangeraakt.

De psychologische roman is een drnk en verdienstelijk beoefend genre in ons land. Het episch-dramatische daarentegen zoo goed als niet voorkomend. Uit deze conceptioneele beperking van den roman