Het Volk God's, Menschenharten

60

eerst tot spot en schimp geneigden mond, nijdig dicht-klemde en afdroop.

Wel kreeg Dogger studie-beurssteun van de Amsterdamsohe Universiteits-vereeniging en van de Gemeente, tot het betalen van College- en examengelden, maar voor rechtstreeksch bestaan bleef er potsierlijk-luttel of niets over. Uit zeer armlastig huisgezin, wilde hij zijn verdere benoodigdheden zelf bekostigen door allerlei arbeid en om niet meer te bedelen bij particuliere liefdadigheids-inrichtingen. Liever zou hij dan maar zijn studie onderbreken en kellner worden, of... god-helpe, klerkje op een schurftig krukje.

Uriël bewonderde dezen eenvoudigen, zeldzaam-begaafden studiegeest en verwonderlijk-energisehen werker; zoo-op-het-oog, een sjofele figuur, met kale kleêren en gelapte laarzen, die door het College van Curatoren zou zijn voorbijgeloopen als een straatzwerver. Dogger was langzamerhand, naast Tillema, Rozenheim's vertrouwdste makker geworden. Maar nooit kon Dogger zich ergens spontaan bij aansluiten; bij geen tennis-, geen kaart-club, hij geen muziek- of tooneelgroep, uit knellend gebrek en uit trots, zulk gebrek te toonen. Soms kreet de nood, al scharrelde hij nog zoo zuinig rond in zesdeklas-restaurantjes en verminderde hij weieens zijn maaltijden en rookerij. Kleêren, schoenen, waschgoed, boeken, eten en drinken eischten nog zooveel! Inderdaad moest hij duizend malle toeren verrichten, om student te kunnen blijven; zich wringen en kronkelen naar de gril van wat schaarsohe duiten. Maar soms, in al angstwekkender zorgen, raakte Dogger de kluts kwijt. Want tentamen en examen-doen lieten niet op zich wachten. Maar ook zijn ploerterij eischte prompte betaling. Bekostiging van belangrijke studieboeken werd hem vaak een keel-beklemmende obsessie. Hij moest reeds veel ont