Het Volk God's, Menschenharten

41

ding van wég-willen en blijven-willen. Maar nü, door haar eigen eeuwig-verlangend gevoel voor aarzelenden Uriël, waaruit zij haar afsdhuw van het plat-alle-daagsche ervoer; nu, door haar dan zwijgzame, dan dartel-hartstochtelijke stemming, begreep zij veel rijper Josua's vroomste verrukkingen en zijn, soms typisch-roekelooze vergetelheid tegenover dringende broodzorgen, wanneer hij tusschen hemelen en sterren ademde. Maar een anderen dag weer, kwamen stormachtige benauwenis en meelij Rebecca overvallen en haar innerlijk geluk wrang omwroeten. Zij leek wel gek, stapelgek, totaal verblind en even rauw-hard-vochtig als grinnikende broer Sem met zijn heesche. schavende stem. Vergat zij, in haar egoïstisch smachten, in de zinsverrukkingen, die haar verteerden, vader Josua nu heelemaal? Vader, die haar met groote ontzag-oogen in de avondstilte, bij het slapen gaan, als kind, het eerst ״Shjemang Jisraël, Adonaï Elohenoe Adonaï Egad" had vóórgebeden en ingeprent? Het gebed met den huiveringwekkenden heiligheidsklank; klank van aanroep, van smeeking en eerbied! Zag zij vader niet grauw verbleeken, als hij op Kol Nidre-avoiid, toen hij ziek te bed lag, nog vruchten- en bloemvensters met negotie hoorde roepen op den Heiligen Verzoendag? Dan sprak hij snel, gejaagd, iets van de Snooge-lichtjes. Want zijn zoons

stonden ook op de Jodenbreestraat te sjacheren......

Hij luisterde angstig, alsof hij in de verte het zachte gerinkel der Kroon-belletjes kon hooren, en hij mompelde:

— Goeie vaste, Bekkie...

Als vadertje hoorde, dat zij ״liep" met een Rozen-heim, zouden schrik en ontzetting hem half wurgen. Zij kende vaders duister-diepe gehechtheid aan eeden en zijn bovenaardsch gevoel-van-onschendbaarheid voor vrome geloften. Rebecca was zijn oogappel.

Shjemang Jisraël enz.: Hoort Israël, de Eeuwige, onze God, is een Eenig, Eeuwig Wezen!