Het Volk God's, Menschenharten

IV.

20

Sem Bullebak, zwaar, breed, harig, zat in den rieten leunstoel van Josua, met Moos vraatzuchtig na te kijven over inkoop, voorschotten, tekorten, en hekelde alderlei gazzeirem en ramsjers van de markt. Vooral het antiquairtje, die smiecht Sallie Blik, zette hem grimmig tot wrok aan. Hij dreigde woest:

— As... as... as ik an die halfgare gattes,... an die vuile gannef, die spekslikker te pakke krijg... kneuz ik an 'm... stamp ik 'm an brij,... trap ik 'm nog 'n bloedspuging d'r bij!...

Sem rook naar een appelenzolder. Zijn geel-tintige tronie glom van sjouw-zweet en in zijn donkere haat-oogen lichtte gierglans.

Rebecca kwam binnen, bleek, ontdaan en moe.

Sem grinnikte onder kastijdend spotlachen en fantaseerde in het wilde-weg, om inloopende Rebecca te krenken:

— Zoo, stuk-meziek-van-'t-Vondelpark!... Hei-je teugeswoordig nachdiens as ...as vrijster-in-de kou?... Oj, de kesjel bromt... komeroef!... Die slons Reintje heb na je gevraag of je deelt mit d'r!...

Rebecca schrok. Haar geheim! Een toéspeling?...

Haar broer's stem schaafde heesch, baldadig-boos, alsof hij iets ontmaskeren wilde. Zijn wreede, eelt-grove, morsige linkerhand bonkte op tafel.

Rebecca ontstelde; snauwde gejaagd:

— Stil kerel... vader slaapt!

Grinnikend negeerde hij haar angst.

Met woeste dreiggebaren joeg zij Sem toen uit vader's stoel...

— Wou je noü al, vader's plaats inneme?... Aio... d'r uit!...

Gazzeirem: gemeene kerels. — Ramsjers: opkoopers van ongeregelde goederen. — Gattes: boef. — Gannef: dief. — Kesjel: ketel.