De jeugd van Beethoven

dersmart is geen phantasie, maar een psychologisch naar buiten brengen van een geleefd innerlijk dat nergens in zijn smartelijke klachten en zachte kreuningen gehoord wierd. Deze projectie is van den romanschrijver, maar ze lijkt nog iets meer dan een biographische hypothese.

Beethoven ontving eens van zekeren Förster een quartet, om door te spelen bij een Hongaarschen graaf met wien hij in relaties stond. In het tweede deel van het eerste stuk had de violoncel het meeste werk. Beethoven nu speelde zijn eigen partij, maar zong de bas-begeleiding mee. Men vond dit een proeve van bui-tengemeene kennis, een partij zingen zonder deze ooit gezien te hebben. Beethoven lachte... en zei dat zóó de basstem moest zijn, anders had de auteur onmiddellijk bewezen niets van de grondregelen der compositie te hebben afgeweten.

Op denzelfden grondslag hebben

74