Letterkundig leven, deel 1

VERZEN. 47

subjects, less capable of perceiving and teaching the truth of things, than those who have omitted that form". (ik cursiveer, Q.) Dit laatste is wel geheel de kern van het betoog. En nu mogen de spottertjes, die zichzelf in ieder hunner onnoozele woorden zoo geestig vinden dat ze zich dik eten aan eigen zure geintjes, hun gang gaan. Bóven Shelley den grapjas uithangen is een komische tentoonstelling, niét van den dichter, maar van den____hansworst.

Ik schreef dat er geen essentieel verschil kan bestaan tusschen den grooten verbeeldings- en gevoels-prozaïst en den verbeeldings- en gevoelsdichter. We ervaren dat Shelley zélf het onderscheid tusschen een prozaschrijver en dichter een platte, algemeene dwaling noemt. Hij rekent Plato, den prozaschrijver, onder de meest wezenlijke dichters. En in An Apologie for poetrie, het beroemde betoog van Sidney, schrijft deze: dat de versvormen slechts uiterlijkheid van kleed kunnen aangeven, maar dat de versvorm nooit poëzie vermag te scheppen in innerlijke geboorte. Sidney verklaart, dat er groote en voortreffelijke dichters zijn geweest, die nooit een vers hebben geschreven en dat het andersom, krioelt van maatzangmenschen, kenners van rijm en verswetten, die nimmer den fLauwsten adem van den dichter hebben bezeten. Sidney haalt voorbeelden aan uit de oudheid van verrukkelijke stukken poëzie en zegt leukweg: ״deze schrijvers, Heliodorus en Xenephon o.m. schreven alléén proza". Sidney schrijft het om aan te toonen dat rijm en verzenmakerij geen dichters het leven geven. In onzen tijd is een der grootste dichters, Ta-gore, ____een prozaïst. En onder diens invloed blijkbaar verklaart Van Eeden nu in zijn Sirius en Side-rius, als hij eenige fijne, vrije gedichten van Sirius aanhaalt: „Als ik de woorden omstel is het mooie eraf. Als ik trachten zou de maat gelijk en regelmatig te maken, dan werd het banaal. Ook rijmen zou het be-