Letterkundig leven, deel 1

44 VERZEN.

zijn dan de uiterst-geschoolde, de fijnzinnige virtuozen, de geweldige vakkenners. Hij legt de betooverende klankaccenten, en geeft de heerlijke zinsbewegingen uit zijn eigen ontroeringen. — Omdat in èlles primair is: de menschelijke ziel, de diepte der gewaarwordingen, het innerlijke sentiment, en die tezaam, dié alléén maken een kunstenaar tot dichter.

Gij móet Van Deyssel een groot dichter noemen, al schreef hij nooit een regel poëzie. En niet slechts in een soort gul vermoeden van zijn gaven. Neen, in de allerdiepste beteekenis van het woord, zooals ge dit ook gebruikt bij Vondel, Shakespeare, Milton, Shelley. Juist, Shelley. Gij moet Heijermans een diep dichter noemen, n& zijn tooneelstuk Uitkomst, dat heerlijk brokje droom-kinderleven te hebben gelezen.

Ge moét bijna in iederen regel van den jongen letter-kunde-criticus Michel Van Campen, den dichter voelen, telkens weer en weer, die heerlijk-innig zingt tusschen al zijn gedachten door, die telkens de zingende ziel den schouwenden en keurenden geest gezelschap laat houden. Dèt zijn dichters, volop, eigen, diep; dat zijn de stille weemoedszangers van het innerlijke mét het innerlijke accent, al geven ze geen regel ״poëzie". Met de verbeelding leven in het oneindige; van alles de huiverende geheimenis te beseffen; de gewone dingen zóó in den geest om-en-om te kantelen dat de bovenzinnelijke schoonheid ervan zichtbaar wordt

gemaakt,____dit is het werk van den dichter! Zóó

alles van het zinnelijke en zintuigelij ke te vergeestelijken, dat het z.g. waarneembare in zijn volle geheimenis verschijnt en zóó alles van het geestelijke te verzinnelijken dat het onzienlijke zicht- en voelbaar wordt, .... dat is het werk van den dichter. Zóó de realiteit tot een droom en de hoogste verbeeldings-

droom tot een werkelijkheid óm te scheppen, ____

dat is de arbeid van den dichter. En of hij dat nu doet