Letterkundig leven, deel 1

TECHNISCHE PROBLEMEN. 35

Bredeio en anderen karakteriseerde, ontving ik een zeer verrassend schrijven van den heer Joh. Vorrink, waarin hij mij mededeelde, dat op de studentencolleges mijn kroniek zeer druk besproken was en de levendigste belangstelling had gewekt. De beschouwingen van een scheppend kunstenaar over het innerlijk en den aard dezer groote figuren had hun, schreef de heer Vorrink namens studenten, een geheel nieuwen en eigen kijk gegeven op den arbeid dezer groote voorgangers. En de heer Vorrink vroeg mij of het niet mogelijk was eens op deze wijze een geheel boek te wijden aan de vroegere literatuurtijdperken. Zijn wensch werd ondersteund door tallooze studenten. — Kwaadsappigen zullen na deze mededeeling, bescheidenlijk-fijntjes glimlachen en zacht-juichend ay! kunnen roepen om het te koop loopen met eigen lof.

Tegenover ״glimlach" en „ay" plaats ik slechts de verzekering dat ik den wezenlijken lof uit den brief verzwijg, en dat ik me zelf absoluut niet in staat acht zulk een handboek te schrijven. Ik zou er het geduld voor missen. En allicht nog andere eigenschappen. Ik wilde slechts doen uitkomen, dat de luisterende studenten, gevoed met het geleerde, meest gedegene, prima-historische, prima vergelijkend-critische en prima professorale voedsel der hoogere school, tóch voelen, beseffen, dat er nog een andere weg moet zijn, waarlangs zij den geest der dingen, het innerlijke der nu uitgespelde schoonheid, kunnen naderen, wanneer deze schoonheid allereerst opgeroepen wordt door gelijksoortige vermogens als er leven en werken in de voortbrengselen welke behandeld worden. Ze voelen dan eerst diep het verschil tusschen de geleerden die over de dingen doceeren, en de kunstenaars die zich zelf in deze schoonheid uitspreken en weggeven. Tot nu toe hoorden zij de stem van de weters, dan eerst hooren zij de stem van de ontroerden, de voelers.

Meen nu niet argeloos-pedant dat met die „voelers"