Letterkundig leven, deel 1

15 DE BRIEVEN VAN MTJI/TATUI4.

brieven openbaren zich de gewoonmenschelijke eigenschappen, en houdt de kunstenaar zich bezig met alderlei dingen die ook onkunstelijke menschen zorgen en vreugde geven. Er wordt een spheer van gelijkheid geschapen, een menschelijke verwantschappelijkheid die glundere uitzichten mogelijk maakt op de verhevenheid elders gelegen. De brief schrijverij heeft de intieme bekoring van het controleerbare verhaal, dat wij in eigen, kleiner en nederiger bestaan, onder gelijksoortige omstandigheden hebben méé doorleefd. — Hoe zal, wordt er afgevraagd, een wezen van zoo hooggeestelijke orde zich b.v. gedragen onder het verlies van een kind, een vrouw; hoe stond hij tegenover de tergende en afmattende kwellingen van het dagelijksch bestaan in tegenspoed en rampen? Wanneer zong, lachte, jubelde hij? Hoe at en dronk hij? Hoe sliep en wat droomde hij? — Wat waren zijn kleine en stille genoegens ? Hield hij van spel, muziek, vriendschap, vrouwen? Rookte hij? Was hij humeurig, trotsch, moedig, zwak, toegeeflijk of onverschillig? Overvloedige stof om deze soort van nieuwsgierigheid te bevredigen. Met allerkleinste intervallen staat dit dagleven vóór u, smadelijk, schandelijk, tergend-onromantisch, burgerlijk-gewoon. Want een groot man stapt in zijn pantalon als ieder ander, al heet hij Heine, Napoleon, Marx of Beethoven. En als er thee is, drinkt hij thee, en koffie, koffie. Ontmoet ge iemand met de goddelijke verstrooydheid van een Shelley, die met vegetarische idealen rondloopt, dan bezoekt hij een vriend, vindt hem aan tafel, bespeurt een schaal met verboden spijs, keurt het gebruik op vegetarische gronden heftiglijk af, en smikkelt, al etende en be-toogende dat zoo iets niet mag verorberd worden, het geheele gerecht tot de laatste kruimel naar binnen. Gij zult ervaren dat roode en witte radijsjes de tong eens verheven dichters even peperend prikkelen als van een snoepende keukenmeid en dat hij