Letterkundig leven, deel 1

letterkundige enquêtes. i99

Het duivengekoer van C. en M. Scharten-Antink is van een lieflijk geroekekoek. — ״Wees niet al te mal over ״den staat onzer letterkunde", en ״treffende" boeken worden niet meer geschreven". Maar edel paar, wees niet zoo vies-neusjestrekkerig blasé..... want „Een Huis vol menschen" dan? Het zestiendui-zendtal-wereldbibliothekige wonder dat al zestienduizendtal aardlingen getroffen, wat zeg ik, gevéld heeft ? — Ja, lieve duifjes, ge wildet de bescheidenheid uitkoeren, en daarom noemdet gij u zelf niet... Toch zou een glunder epiloogje niet misstaan hebben. Heusch niet, echtpaar, heusch niet. Men geeft u een agentschap van lief-literatuurblanketsel en over uw roem laat ge fanfares blazen. Zestienduizendtal.. o de Mare.. de Mare van Leo Simons, — .. .en uw wondergewrocht. Toch is het doodjammer dat niet één der enquêtisten de Schar-ten-Antinkfabricatie „angerecommandeerd" heeft, onder de tienjarige voortbrengerij van beteekenis. —

Wat schieten we op, wat schieten we op! Koka-dorus zou er bij kunnen zingen. — Zooveel frondeuze meeningen, zooveel opengegaapte monden die... alevel niks zeggen. Ook mevrouw Simons-Mees verklaart, dat ze onmogelijk kan antwoorden op de gestelde vragen. Wat schieten we op, wat schieten we op! Zoo een drollige enquêtedrukte! —

Ha, eindelijk schiet er een los, die het weet. Als criticus wel totaal onbekend, maar als dichter toch wel een echte zangvogel... Dr. Boeken weet! Of eigenlijk, goed weet hij het niet! Maar toch is zijn hart „het binnenste buiten gekeerd" door Dionysos van Couperus, den „veel gesmade" volgens Erens. — Een lastig geval voor een dichter, die steeds met zijn hart het binnenste buiten-gekeerd heeft te dichten. — Kent u Boeken, lezer? Dr. H. J. Boeken, man van veel sonnetten, gedichten en proza-opstellen? Alle zoo een beetje-erg-een boeltje... maar toch meer een boeltje-beetje dan een beetje-boeltje. — Dus Dionysos l