Letterkundig leven, deel 1

een bonte vt.ucht. 187

dempt weemoedsgevoel en fijn klank-ruischend rijm. Neem nu eens zoo een versje: De Overhaal:

Zij boomde de boot

de ijzeren boot de boot van de zwarte fabriek.

De kerels die leken duivels teel met wangen zoo zwart en oogen zoo hel, met troepen daar stonden zij bij elkaar en grolden hoogluid en lachten naar haar.

Zij boomde de boot

de ijzeren boot de boot van de zwarte fabriek.

Lijk kolen zoo glansden haar haren twart om de slapen en oogen en ooren geward, en blank als de stoom lagen tanden bloot, ia 't open bloemblotiende lippenrood.

Zij boomde de boot

de ijzeren boot de boot van de zwarte fabriek.

Haar oogen die leken de vuren vel die gloeiden xoo diep en die gloeiden 100 hel Haar handen die waren als hamers zoo zwaar in opgaan in dalen, óp-neer! almaar /

Zij boomde de boot

de ijzeren boot de boot van de zwarte fabriek.

Dit moois drijft geheel-en-al op een coupletterig-leeg herhalingsmotief, terwijl het metrum schandelijk schokt en hapert, het vormgrilligheidje, van onoog-lijken zwier, verstard staat in eigen onbeholpenheid. Er is gewerkt met klankbeeldende suggestie, maar hoe banaal en plat-opgedirkt. En dan, het beetje aller