Letterkundig leven, deel 1

l8o het bolleken.

wat gavenzeooit ?Wat doodgewone journalistieke prutsartikeltjes. Past hün niet allereerst bescheidenheid?

Zoo heb ik ook wel veel zotternij over het werk van Buysse gelezen. Maar wie gaf onder de kritische leuteraartjes een honderdste van wat hij reeds gegeven heeft ? Niet een zijner bedillers die nauw tot aan zijnkniekomen. Wat vast, mooi, innig en hartstochtelijk werker is Buysse toch? Ook hij heeft critiek geschreven. Laat deze goed of slecht wezen, in beide gevallen mocht hij spreken, wijl hij zelf bewezen heeft, scheppend kunstenaar te zijn. Zeer zelden blijkenin één auteur scheppende en ontledende gave vereenigd. De ontleding van figuren in een boek is gansch iets anders dan de psychologische critiek op die figuren zelve.

Nu weer Het Bolleken, een roman van het Vlaam-sche plattelandsbestaan. Een rijke oom komt te overlijden. Hij was rijk en had zeer gemakkelijk, ja zelfs overmatig geleefd en gedronken. Zijne bezittingen gaan bijna alle over aan een jong mensch, een neef, stedeling, studeerend, die plotseling overbluft wordt door de geërfde rijkdommen. Deze neef spoort den val van erfoom op. Hij bemerkt, dat diens dood ontstaan, in ieder geval verhaast is door zijn buitensporige levenswijze. Hij wil zelf gansch anders zijn. Maar van alle goede voornemens komt niets. De omgeving, zijn rijkdom en maatschappelijke onafhankelijkheid werken verderfelijk op hem in. Hij volgt den lugu-bren weg van den eerst verafschuwden erfoom en sterft nog jong aan de gevolgen van overmatig drinken.

Kijk, lezers, om van dit zonderlinge thema een mooi verhaal te maken, moet men het talent van Buysse bezitten. Buysse is als schrijver een waarlijk innige, prachtige figuur. De Spaan-mannetjes zullen wellicht alleen zijn fouten met bemorste inktvingertjes uit zijn

arbeid opdiepen____Buysse zal er geen haar minder

om worden.