Muziek en Tooneel

geen oogenblik aarzelender van aanzet door worden. Men vergeve mij deze openhartigheid.

Ik zie vóór mij, in het fijn-gouden lente-licht van een jubel-blauwen dag een bloeienden gouden regen, de slanke, teedre trossen in zwierigen neer-hang, als één groot wonder van boomenbloei. Het druipt, glanst en vonkt daar van bloemengoud, en de cier-trossen met hun uitpuntende loovertjes hangen in zachten brand te gloeien. Het is een bloei-mysterie onder dien goud-betrosten boom en 't spelende, witte, zachte zonnevuur licht en flitst tusschen de groene bladeren-sprietsels en 't boekettige bloemengeel.

Goudenregen! Hoe zoo'n boom rond-tooverende ontroering in de ziel kan stuwen. Een jubel van in-nerlijk-stille, stomme bewondering.

Er is een levensvreugde onder dien gouden trossenhang en tusschen het fijne groene bladgekoester en rond het lente-wijde luchtblauw, die doet zacht lachen van genot. En de teedre, ranke schoonheid van iede-ren tros doet daar iets wonderlik fijns ontspinnen aan ljjnspel, iets loswikkelen uit het licht in de schaduw, dat droomen aanwiekt van verre landen, éven zacht de verbeelding omschemerend met vervreemdende ontroeringenGoudenregen in lentelucht!

Als een neerstrooming van licht en klaar-trillend dag-goud overrompelt hij onze voor kleur sidderende zinnen en onze ziel, verrukt ze onze heldere, licht-drinkende oogen met z'n zachten goud-gelen brand-van-bloeibloemen en zijn cier-fijnen trossenpracht.

53