sentimenten ook volstrekt niet vastleggen in bepaalde voordrachts-opvattingen, maar iederen keer als het gespeeld wordt, — met behoud van groote stijleenheid — anders, nieuw, frisch en spontaan. Want ook de smart van ons menschen is telkens anders, de vreugd, de melancholie en de hartstocht. Dat geeft juist een geheim leven aan iedere persoonlijke voordracht. Het kan mij voor de absolute uitbeelding en klankplastiek niets schelen of Beethoven bij een bepaalde compositie smart had om den dood van een geliefde, nóch of Wagner jubelde om de zegening van zijn succes, nóch of Schumann's Avondlied de droom is van een melancholieken, zacht-aanschrij denden waanzin. Voel zélf smart om een verloren bruid, voel zélf jubel om geluksuren, voel zélf avonddroomen op uw stilste wandelingen buiten en weet zélf wat melancholie is. Eerst dan dringt ge in den droom van Schumann, de smart van Beethoven. Flesch voelde dat geheel met mij mee, en daarvoor ook ben ik hem dankbaar. Maar het meest voelde ik het antwoord in zijn eigen prachtig stijl-spel. Flesch is een der waarlijk zéér groote producéerende reproducenten onder de instrumentalisten van tegenwoordig.
106