timber van zijn toon staat natuurlijk in het nauwste verband met zijn stokvoering en strijktechniek. Die is prachtig om te zien. Rijk, magistraal, en als kleur-toetsen op een fresco, zoo breekt en coloriseert hij zijn accoorden. Hoor zijn Chacone! wat 'n geweld, wat'n macht, wat een klankbreking en weer saam-siddering en dooréén-rilling van tonen. Als op een harp soms vloeit een toonbreking over zijn instrument en dan weer als een orgel-legatho zoo diep-dreigend van donker vibrato zingt zijn G en D. Dat noem ik pas orchestrééren met de viool, een instrument dat zoo weinig geschikt is voor epische dramatiseering van harmonieën en accoorden enhierin vér bij depianoachterstaat.MaarFleschheeft mij met accoorden-spel, tertsen-gangen en dubbelspel geheel verzoend. Misschien wijl hij een geheel persoonlijke applicatuur toepast, bereikt hij met zoo grootgemakenzoo fabuleuse zuiverheid, zooveel enorme technische schoonheid. Zijn greep is van een tastende, onwrikbare vastheid; zijn nervige hand verricht stoutmoedige sprongen naar de meest uit-elkaar-gaande posities, en toch nooit verzwakken door inspanning zijn toon en zijn voordracht, noch zijn stijl-besef. Ook zijn flagiolet-spel is mooi, subtiel en van zeer kunstrijke fijnheid. Maar 't allermeest, naast zuiverheid van trillers en dubbel-trillers, intonatie en doorwerking van z'n stoktechniek, naast de rennende somberte van chromatisch spel, bewonder ik zijn attaque's, zijn nuanceerings- en zijn phraseerings-gevoel. De diepe, zingende volheid van toon kan hier niet meer helpen. Bij zoo'n phraseering en nuanceering komt alles neer op een doordringende, aangeboren, en op de fijnste
96