Mijn zwerftochten door Jordaan en Donker Amsterdam

onze omgevingen en koesteringen, aan onze verzorgingen, onze rustig-huishoudelijke plichtj es en ordentelijkheden. Ik moest mij éérst van eigen gezinsleven afscheuren, om mij binnen in de woelende zuiging van deze bruis-kolk te begeven. Het leidde tot een vaak hevig vermoeiende, afmattende, vaak zwaar-vernederende levenswijze. Ik besefte dat ik een zekere methode van onderzoek, een werkmanier moest toepassen, die geen oogenblik het gevaar van verstarrende documenten-opstapeling mocht doorstaan. Daarom moesten mijn ondervindingen en zwerftochten in de armoe-buurten en in de misdadigers-wijken telkens door de gebeurtenissen zelve, een levend brok werkelijkheid blijven. En hier kom ik even tot een eigenaardig feit.

Kunstenaars, die persoonlijk een visie hebben op wereld en leven, zien alles persoonlijk. Dit persoonlijk-zien heeft niets te maken met subjectief-zien. Subjectief een werkelijkheid waarnemen wil ongeveer zeggen: een werkelijkheid waarnemen met vooropgestelde inzichten. Als tien kunstenaars de Jordaan inzwerven en gebeurtenissen beleven gelijk aan de mijne, dan kan daarmee nog niet verklaard worden, dat zij hetzelfde inzicht hebben in het waargenomene en gebeurende. Hierop kom ik echter later terug. Voor nu wilde ik alleen laten uitkomen, dat ik de Jordaanbuurt

11