Studiën, tweede bundel

94 STUDIËN

doorzien dan Ammy. Ook zeer zuiver is het liefdeleven van Ada Vervoort gegeven, met een onstuimige hartstochtelijkheid, gansch en al echt en uitbruisend in dit jong-gistend meisjes-bestaan. Zij is verliefd op De Brière, hij ook op haar, maar op het groote moment deinst hij terug voor daden. De episode van haar afscheid is met ingehouden dramatische kracht geschreven. Vooral Ada Vervoort in haar verdwijnen, schept dramatische situatie. De oude heer Terlaet is ook zeer goed getypeerd, in zijn oppervlakkig-luchtig, zinsgenietend leven, zonder geestelijken drang, met zijn afkeer voor alle zonlicht-verduisterende somberheden van het bestaan. Hij ziet alleen licht, jubel, familie-geluk en vreugde. De donkere kant is hem een gruwel. Maar 't verrukkelijkst is zijn wezen geteekend in zijn verhouding tot den kleinzoon Berry, kind van zijn zoon Hein Terlaet. De apartjes van die twee, den grootvader en het kleinkind, zijn prachtig beschreven. Alles hebben ze saam. In huis van den grootvader, vischjes en planten. Het is een stiekem gekonkel tusschen die twee en ze verstaan elkaar altijd. Ook Berry, de belhamel, is voortreffelijk geteekend. Ik zou er veel pagina's over willen schrijven, van grootpa's innige vertroetelingen en Berry's ongegeneerde, roekelooze liefde voor den ouden man. Dan is er Paul Terlaet, een echte Couperusfiguur, fijnzinnig, nerveus-peinzende verfijneling,