Studiën, tweede bundel

ARMOEDE II «7

,,Een blijde hoop dreef haar voort, deed al haar verwachtingen spannen".... Het kan letterlijk dienen voor invul-thema op school.... Het zijn dé cliché-uitdrukkingen. Er kón niets anders volgen.

Op pag. 123 begint er weer iemand te „stralen" van ,,onverholen geluk." — Hoe blinkend weer dit beeld! Heerlijk rhetorisch, zoo dik-raak! „'t Was alsof zij langzaam getrokken werd naar

een afgrond;"____ Brrr! In den tijd van Sue

betaalde men voor zoo'n regel 'n extra frank. — Op dezelfde pagina 'n hap woorden verder: „Haar lichte blauwe oogen, even op hem gevestigd (solide? Q.) gleden ontwijkend, langs hem." Dat noem ik pas fraai.... Lichtblauwe oogen, die ontwijkend „glijen." — Even daarvoor: „Het was of de grond onder haar voeten wegzonk." — Stel je voor dat de grond ergens anders dan onder je voeten kan wegzinken. Een beeldspraak, onmiddellijk die van den afgrond, waarheen ze „langzaam" getrokken werd, inspireerend. — „Haar natuur,.... bergend schatten van toewijding diep in zich".... Let op zoo'n constructie: „Er was een droomende, weeke zucht naar verfijning in haar, zich uitende in den kostbaren eenvoud".... Iets er boven spreekt ze van „kostbare" toilettafel.... Iets verder: „Dan, het eenmaal in haar bezit hebbende".... Zelfs Couperus komt om den hoek kijken als ze op deze