Studiën, tweede bundel

58 STUDIËN

״Maar ze kou ook met een marmotje op schoot, onder het windeprieel zitten, en voorzichtig, met haar lange fijn-kreukelige vingers, het geel en wit gevlekte kopje slreelen, terwijl smachtend haar blikken den huisgevel langs dreven; ' of zij voerde met kussende lipgeluidjes een duif uit haar hand en liet het diertje {wat verminderd on-innig plots Q.) trekkebekken aan haar bleeken mond."

Anemie, tot zelfs in de romantische groepeering. En hoe klankstooterig wanluidend gestyleerd.

Dik'op ook b. v. in zoo iets: ,,Een spatten en borrelen van gedachten kookte door haar pijn-stekend hoofd." Spatten en borrelen dat kookt.

En telkens weer dat Van Deyssel-procédé, zonder den zilveren lichtglans om de woorden, waarin het nuchter-gemelde detail in zijn zinnen soms gloed verspeelt.

״Een salon in geel en blauw, smalle meubeltjes, waar alles gebogen of on-even aan was; met gele zij bekleede stoeltjes, op kromme pootjes en zeer hoog van leuning; een étagère die aan den eenen kant nog een paar verdiepingen meer had dan. ... ('t staal er! Q.) aan den anderen kant, en waarop een veelkleurig glazen Loie Fuller stond, met van binnen een gloeilampje, een kroontje van krullende stengels en blaaren van koper, droeg rose glazen bloemen, waarin ook electrische peertjes schuil gingen; en boven den geel-zijden divan hing, tegen het donkerblauw streep-behang een langwerpig bruin-houten spiegeitje, dat van boven twee maal zoo breed was als van onder."

Ziedaar het zeshoekig entreetje geschetst van een femme du monde uit Parijs. — 't Is weer snoepig, liefjes, knusjes. Deze vrouw had gegroet