Studiën, tweede bundel

48 STUDIËN

Voor den welluidendheidszin en de taalmuzikaal-heid is zeker dit geschreven:

״Aristide was de zoon van een schoolmeester, zijn vader was al tien jaar dood, — zijn moeder leefde nog, was altijd sukkelende —; Celestin een wees, was opgegroeid bij den koster van St. Martin, zijn oom." —

En hierin:

„Het was toen half vijf. De schaduwgevel stond met al zijn losgelaten blinden en open ramen vaag-kleurig of zacht-duister van inkijk koel en aangenaam aan de oogen. Dit waren nu de heerlijkste uren van den dag; (wat 'n vulgariteit als verinniging van 'n hoogtepunt! Q.) het was nog warm, maar er was een andere, bezonkener warmte dan des morgens; en ook de stilte van den tuin was een andere. De avond was ver en toch kwam er al iets van den avond in de volheid van den dag.... 't Was op dat uur, dat Celestin zijn voortvarende teekenpen," enz.

Dat is een geknoei, gestrompel en gekleef van „wasjes" om wee van te worden. De ,,was"lijst kan vergroot. — Zoo spreken ze nog van Jeanne, die voor madame (de kleine madame natuurlijk) ,,door het vuur zou zijn gevlogen." — Ontleed ook eens pag. 6, waarin de atmosfeer van het trappenhuis wordt aangeduid, hoe wankel het woord-materiaal staat, hoe troebel, onvast en dooreengezonken van klank en rhythmus. — Het lijkt daar wel tooneel aanwijzing, bewerkt op den grondslag van Van Deyssel's Adriaantjes-stijl.

„En over de zijleuning kijkend, zag hij de, als met een langwerpige spiraal gevulde, duizel-diepe geul, (de geul