Het reform-jodendom

die het menschelijk geslacht de ontbinding nabij voerden; de zedelijke wereld dreigde in den strijd tegen de stoffelijke voorgoed het onderspit te zullen delven en de denkbeelden der ontworpen Thora zouden wel nooit gemeengoed der menschheid kunnen worden.

4. Israël, het volk Gods. Wilde het ideaal zich op den duur handhaven tegen de materie, dan moest er een menschengroep ontstaan, door afstamming voorbestemd om draagster te worden van de hooge zedelijkheidsbegrippen, om te midden eener wereld van egoïsme en stofvergoding de banier van godsvrucht en menschen-min te ontrollen. Zij zou moeten zijn een lichtend voorbeeld, de stille leermeesteres der natiën. Om aan deze bestemming te kunnen beantwoorden, moest deze menschengroep zich vormen tot een onafhankelijke volksgemeenschap, wonend binnen eigen landpalen, zich uitlevend in een eigen maatschappij. In Abraham vond God de hoedanigheden vereenigd, om in dien zin als leider eener voorshands kleine menschengroep op te treden en in zijn geslacht de zaden eener ideale levensbeschouwing te planten. Hem werd een talrijke nakomelingschap toegezegd, die door God uitverkoren zou worden, om als vrij volk in een eigen land de idealen Zijner Thora te verwezenlijken en den natiën tot gids te zijn. Als materieel bewijs dezer uitverkiezing stelde God voor hem en zijn geslacht een lichamelijk teeken vast, een nationaal herkenningsteeken, waarin tegelijkertijd de som van het nationaal streven opgesloten lag: de onderwerping der menschelijke hartstocht aan den goddelijken wil. Tusschen deze heilsbelofte en haar vervulling verliepen eenige eeuwen van ellende en knechtschap, aan het einde waarvan Abrahams nakroost, naar diens kleinzoon Israël genoemd, gelouterd in de leerschool der ondervinding, door God voldoende toegerust geacht werd tot het aanvaarden zijner gewichtige levensroeping. Geleid door Mozes, den meest begenadigden dienaar Gods, schudde Israël de slavenketenen van Egypte af en maakte het zich