Het reform-jodendom

levensroeping belemmeren; de aardsche wereld met al baar verleidingen zou zoo machtige aantrekkingskracht op hem, den zoon der aarde ¹), oefenen, dat hij zich zijn samenhang met de zedelijke wereld nauwelijks bewust zou blijven. Maar gelukkig, de mensch staat niet alleen: in den strijd tegen het kwade heeft hij een bondgenoot verkregen, met welker steun hij zeker kan zijn van de overwinning. Die bondgenoot is de Thora, de leer Gods. Haar voorschriften in acht nemend, is de mensch gepantserd tegen de verlokkingen der zonde, beveiligd tegen elk lager streven. Reeds vóór de schepping der wereld lag het in Gods plan de komende menschheid te zijner tijd met dit voor haar onmisbare kleinood te begiftigen. Langzamerhand zou de menschheid zich moeten verheffen tot de erkenning, dat haar geluk slechts kon liggen in de opvolging der goddelijke wetten, opwekkend tot het beminnen der deugd en het verafschuwen der ondeugd. Wetten: het is immers onmogelijk, alleen met den wil tegen de ondeugd te kampen; de slechte neigingen worden slechts door wetten beteugeld, want de sterveling heeft behoefte aan materieele strijdmiddelen. De eerste mensch reeds leerde het groote beginsel kennen, dat later in de Thora zijn veelzijdige toepassing zou vinden: het menschelijk verweermiddel tegen zijn grootste vijanden, de hebzucht en de genotzucht, is zelfbeheersching. Dit groote beginsel werd voor hem door God slechts in één wet belichaamd: van de vrucht des booms, die in het midden van den hof staat, zult gij niet eten. De eerste mensch begreep zijn roeping slecht: hij wist zijn zinnen niet te beheerschen en werd een al te gc-makkelijke prooi der verleiding. De latere generaties vervielen, op enkele individueele uitzonderingen na, van kwaad tot erger: moord en roof, zedeloosheid en afgoderij heerschten onbeperkt en werden de factoren,

’) Het Hebr. woord adam, mensch, is verwant aan adama, aarde,

6