Het reform-jodendom

de niet-Joodsche wereld acht, om tot Israël toe te treden ’). „Het liberale Jodendom, aldus Montefiore, tracht langzamerhand zijn vormen in harmonie te brengen met zijn leeringen, zoodat beide aannemelijk en begrijpelijk zijn vooreerst voor zijn eigen aanhangers en dan ook voor allen, die willen' toetreden. Verbreed de plaats uwer tent en laat de tapijten uwer woningen zich ver uitstrekken, weerhoud het niet, want rechts en links zult gij u uitbreiden, zoo luidde eens het profetenwoord en dit is de hernieuwde hoop van het liberale Jodendom” ²). Het liberale Jodendom, het oportunistische ten minste, wil echter de toetreding van andersdenkenden niet bevorderen, door iets van de Joodsche zelfstandigheid prijs te geven. „Wij moeten”, zoo zegt het, „onze eigenaardigheden niet verloochenen en vasthouden aan den voortreffelijken bodem, waarop wij wortelen. Het ideaal van de Messiaansche wereld zal eerst in de verre toekomst verwezenlijkt worden; intusschen moeten de belijders des Jodendoms, die in zijn schoot geboren zijn, het heilige goed bewaren en voortdragen tot den tijd, waarin het eigendom der gansche menschheid zal worden” ³). De radicale richting voelt zich eveneens met hechte banden aan het Jodendom verbonden *). De reform neemt dan ook krachtig stelling tegen het gemengde huwelijk, omdat zij inziet, dat de goddelijke zending van Israël alleen vervuld kan worden, als de Joodsche gemeenschap onvermengd blijft voortbestaan. Anderzijds maakt het de toetreding van proselyten oneindig gemakkelijker dan het orthodoxe Jodendom; de radicale Amerikaansche reform eischt voor mannen en vrouwen niets meer dan een plechtige verklaring, dat zij met de „eeuwige waarheden” des Jodendoms instemmen.

III. Reform-Jodendom in de praktijk

Wij zullen nu eens nagaan, welken invloed de reform-

M Zie blz. 17 noot. ^J) Outlines, p. 291.

⁸) L. Geiger c.s., A. Geiger, Leben enz. p. 262

⁴) Graetz, Gesch. der Joden XI, 571.

37