Het reform-jodendom

niet aanwezig is. De gebeden moeten natuurlijk overeenstemmen met de reform-Joodsche theorieën: al wat betrekking heeft op herstel van den Joodschen Staat e.d. moet dus verdwijnen; de feestgedichten, in lateren tijd ingelascht, ondergaan, mede ter bekorting van den dienst, hetzelfde lot. Orgel- of harmoniumbegeleiding wordt ter ondersteuning van het gepropageerde éénstemmige gemeentegezang noodig geacht. De Thora moet in zijn geheel in een tijdruimte van één of drie jaar in het Hebreeuwsch en in vertaling worden voorgelezen: de lezing wordt gevolgd door de voordracht van een fragment uit de Profeten in de landtaal. In enkele, zeer radicale gemeenten, wordt het gebed met ongedekt hoofd verricht en zijn geen afzonderlijke afdeelingen voor mannen en voor vrouwen.

10. Israëls verhouding tot andere godsdiensten. Evenmin als het orthodoxe Jodendom, koestert het liberale eenige vijandschap tegen andere godsdiensten. Het ziet in het Christendom een dochter-religie des Jodendoms, die veel heeft bijgedragen tot uitroeiing van het heidendom en tot verbreiding der Joodsche denkbeelden omtrent recht, deugd en zedelijkheid in de wereld. Het behoeft overigens geen betoog, dat het reform-Jodendom minstens even ver als het orthodoxe van de leerstellingen van het dogmatisch Christendom af staat. Het heeft eveneens een open oog voor de groote verschillen, die het van het liberale Christendom scheiden „Het Christendom moet ”, zoo zegt A. Geiger, „den tijd van zijn ontstaan als den meest belangrijken in de wereldgeschiedenis eu de persoonlijkheid, die in het midden van dien tijd staat, als het hoogst denkbare ideaal beschouwen. Zelfs de meest vrijzinnigen, die den Stichter des Christendoms van al het wonderbare ontdoen, kunnen, om nog eenigs-zins in samenhang met hun godsdienst te blijven, niet er aan ontkomen, van hem een kunstig fantasiebeeld te ontwerpen, waaraan zij de grootste volmaaktheid