Het reform-jodendom

wil bekend te maken, ontkent het; het gelooft niet aan „wonderen”.

4. Israël, het volk Gods. Het reform-Jodendom beschouwt, evenals het orthodoxe, Israël als een uitverkoren volk, als het volk der Openbaring, dat een bijzondere zending in de wereld heeft te vervullen, alhoewel in het reform-spraakgebruik aan deze termen een andere beteekenis gehecht moet worden dan in het orthodoxe. Het reform-Jodendom acht Israël door God uitverkoren, om juiste begrippen omtrent God en mensch, deugd en recht in de wereld te verbreiden. Het vervult deze grootsche missie direct door zijn eigen optreden, indirect door middel van andere geloofsgemeenschappen, welker zedeleer op Israëlietischen grondslag is opgebouwd. Die uitverkiezing beteekent volgens de reform evenwel niet, dat God op een gegeven moment b.v. met Abraham sprak en hem zijn levenstaak opdroeg of aan den Sinai Israël verhief tot een rijk van priesters en een heilig volk; de uitverkiezing blijkt uit de historie. God openbaart zich in de geschiedenis; de groote zedelijke invloed, dien Israël in de geschiedenis heeft gehad, toont, dat het een uitverkoren volk Gods is. Israël is het volk der Openbaring, dit beteekent in de taal der reform, dat de Goddelijke geest in het Jodendom vroeger niet gekende rcligieuse en moreele waarheden heeft gewekt; dat in Israël heeft gewerkt een verlichting, die van den Hoogeren geest uitgaat, die niet kan worden verklaard, die niet het resultaat is eener geleidelijke ontwikkeling, die spoi^aan als één geheel verschijnt, evenals een nieuwe schepping, die van den Oergeest ontspruit ^J). En de innige aanraking tusschen God en Israël berustte niet op toeval of willekeur, maar op het feit, dat Israël een religieuse genialiteit, een oorspronkelijke kracht bezat, die zijn oogen verlichtte, zoodat ze dieper konden blikken in het

') Vg. Jüd. Zeitschr. f. W. u. L. II 193.

26