Israël onder de volkeren

87

dat de mensch, die de voorschriften der Thora getrouw opvolgt, verzekerd kan zijn van een gelukkig leven en een tevreden gemoed. Het werk maakte overal grooten opgang. Het werd in het Latijn vertaald en ook veel gebruikt door Christelijke geleerden, die den wijzen ״R. Moyses van Egypte” — zoo heet hij bij hen — den hoogsten lof toezwaaiden.

Na een leven, geheel gewijd aan godsdienst en wetenschap, ontsliep Maimonides. (20 Tebeth 1204). Het bericht van zijn dood veroorzaakte groote droefheid bij alle Joden, want in hem was heengegaan de man, tot wien allen vol eerbied hadden opgezien; de machtige geleerde, die door zijn schitterende eigen-schappen van verstand en hart als hoofd van het gansche Jodendom had gegolden. De Joden en Mohammedanen zijner woonplaats hielden een driedaagschen rouw om zijn overlijden en te Jeruzalem werd een vastendag uitgeschreven. Zijn stoffelijk overschot rust te Tiberias in Palestina.

(1205-1305).

Drie partijen. Nauwelijks was Maimonides de eeuwige rust ingegaan, of in den boezem des Jodendoms ontbrandde een felle strijd naar aanleiding van de geschriften des groooten Meesters. Sommige geleerden konden zich niet vereenigen met de denkbeelden, door hem in den ״Wegwijzer” verkondigd; zoo meenden zij, dat men de bedoeling der goddelijke geboden niet mocht navorschen; dit had volstrekt geen nut; men moest de voorschriften der Thora eenvoudig navolgen en wel zooals de Talmud ze had verklaard. De ware Jood mocht dan ook geen andere wetenschap dan den Talmud beoefenen, ieder woord daarvan was heilig; zelfs de MidraschverklariDgen in den Talmud mochten niet als dichterlijke zedelessen, doch