Israël onder de volkeren

86

verduren; weest overtuigd, dat in de toekomst Israël zal zegevieren.”

Bij het onderwijs aan zijn talrijke leerlingen had Maimonides opgemerkt, dat er behoefte bestond aan een boek, waarin alle godsdienstwetten in geregelde orde opgenomen waren. Om in deze leemte te voorzien, vervaardigde Maimonides een uitgebreid godsdienstwetboek, waarin hjj alle wetten en bepalingen, die door den geheelen Talmud verspreid voor-komen, behoorlijk geordend en in hoofdstukken en paragrafen verdeeld, opgaf. Door dit grootsche werk, dat den naam משנה תורה Of יד החזקה draagt, was iedereen dus in ’t vervolg

in staat, de instellingen der schriftelijke en mondelinge Leer te leeren kennen, zonder eerst de lange, moeilijke redeneeringen van den Talmud te volgen.

Terwijl Maimonides zoo tot heil van het Jodendom arbeidde, bleven ook zijn bekwaamheden als geneesheer niet onop-gemerkt. Door den sultan van Egypte werd hij tot hofarts benoemd en Richard Leeuwenhart van Engeland zou hem tot z(jn lijfarts aangesteld hebben, indien Maimonides niet voor deze eer bedankt had. Het schoonste loon, dat hem voor al zijn werken te beurt viel, was zijn benoeming tot opperhoofd van alle Egyptische Joden. Deze waardigheid bleef in zijn geslacht erfeljjk tot in de 15^de eeuw.

Gelijk wij reeds zeiden, waren velen in dien tijd de meening toegedaan, dat de Thora dikwijls voor het menschelijk verstand onbegrijpelijk is. Om deze dwalenden te onderrichten, ver-vaardigde Maimonides een nieuw werk in het Arabisch en noemde het ״Wegwijzer der verdwaalden” (מ1רה נבוכים^• In

dit belangrijke geschrift toonde hjj aan, dat de grondbeginselen des Jodendoms volstrekt niet met het menschelijk denken in strijd zijn. Ook beschreef h(j erin het nut en de voortreffe-lijkheid der goddelijke geboden en deed hij duidelijk uitkomen,