Israël onder de volkeren

58

geschiedenis der Joden uit dien tijd niet bekend, maar wel weten wij, dat hun verhouding tot de overige bewoners niets te wenschen overliet. In dezen gelukkigen toestand kwam evenwel een verandering, toen de Frankische koningen het Christendom aannamen. Wel was Clovis, de eerste Christen-koning (500), zijn Joodschen onderdanen niet ongenegen, maar na diens dood hadden zij veel te lijden van de vijandschap der Katholieke geestelijken. Dezen wisten eindelijk te bewerken, dat de Joden van alle staatsambten werden uitgesloten en niet meer in het leger mochten dienen. Koning Dagobert wilde hen zelfs dwingen, het Christendom aan te nemen (629).

Met de regeering van Karei den Grooten brak een betere tijd voor de Joden aan (800). Hjj verleende hun het recht, land in bezit te hebben en staatsambten te bekleeden. De handel was grootendeels in hun handen. Bjj een gezantschap, door Karei naar den Khalif Harun Al Raschid afgevaardigd, benoemde hij een Jood tot tolk. Ofschoon zelf streng Katholiek, bevorderde hij de Joodsche wetenschap. Hjj liet toe, dat Thorageleerden uit andere landen zich in zjjn rijk vestigden, om onderricht in den Talmud te geven. Geen wonder, dat zich in het rijk van Karei den Grooten veel Joden nederzetten; in Parijs, Keulen, Regensburg, Mainz en andere steden vond men bloeiende Joodsche gemeenten.

Ook Kareis zoon en opvolger, Lodewijk de Vrome, was den Joden zeer genegen. Hjj verzette zelfs in hun belang de weekmarkten van Sabbath op een werkdag. Hooggeplaatste Christenen bezochten vaak de Synagoge en hoorden gaarne de voordrachten der Joodsche predikers. Dit alles wekte den naijver der Katholieke geestelijken en zjj poogden dan ook, de Joden in het verderf te storten. Zoolang Lodewijk regeerde, gelukte hun dit niet, doch na den dood van dezen edelen vorst begon voor de Joden een tijd van rampspoed (840). Woeste horden drongen de Synagogen binnen en dwongen de