Israël onder de volkeren

53

Het Joodsche rijk der Chazaren (731). In die dagen woonde er in Zuid-Rusland een heidensche volksstam, de Chazaren geheeten. Daar de koning van dit volk niet langer heiden wilde blijven, ontbood hij een Christen, een Mohamme-daanschen en een Joodschen geleerde aan zijn hof, opdat ieder zijn godsdienst voor hem zou uitleggen. Nadat ieder dezer geleerden zijn godsdienst had uiteengezet, zeide de koning, dat hij den Joodschen godsdienst het schoonst vond en ging hij met een aantal zijner onderdanen tot het Jodendom over. De Joodsche staat der Chazaren bestond ongeveer drie eeuwen; toen werd het land door de Russen veroverd en onderworpen.

In den tijd, dat de studie van den Talmud haar hoogtepunt bereikt had en de Talmudleeraren als vorsten geëerd werden, vormde zich onder de Joden een partij, die den Talmud in zijn grondbeginselen aantastte en de geleerden met smaad bejegende. Zooals in vroegere tijden de Tsaduceërs de Mondelinge Leer niet volgden, zoo waren er ook nu verscheidene Joden, die de Mon-delinge Leer, gelijk deze in den Talmud opgeschreven was, verwierpen en alleen waarde hechtten aan de Schrifteljjke Wet. Tot dezen behoorde een neef van den exilarch Salomo, Anan genaamd. Dit gaf aanleiding tot een heftigen strijd, die in het Jodendom ontbrandde. De exilarch Salomo stierf kinderloos en moest dus door zgn oudsten neef, Anan, worden opgevolgd. Het spreekt echter van zelf, dat men een man als Anan, die den Talmud minachtte, niet geschikt vond, om aan het hoofd van het Jodendom te staan. De hoofden der leerscholen kozen dus niet Anan, maar diens jongeren broeder tot exilarch. Hierover was Anan zeer ver-toornd en uit wraak vereenigde hij nu al zijn geestverwanten tot