Israël onder de volkeren

49

echter, dat de Joden hun eigen, van God gegeven Thora zouden verlaten en zijn godsdienst aannemen. Dit weigerden de Joden natuurlijk. Hierop begon Mohammed, die onder de Arabieren veel aanhangers verkregen had, een bloedigen oorlog tegen hen. Ofschoon de Joden zich dapper verdedigden, konden zij het tegen de overmacht niet uithouden. Het eind was, dat zq uit Arabië verbannen werden.

NaMohammedsdood veroverden de Arabieren langzamerhand geheel Azië en dit had voor de Joden goede gevolgen. Mohammed zelf was wel wreed tegen hen opgetreden, maar zijn opvolgers, die Khalifen genoemd werden, behandelden hun Joodsche onder-danen zeer goed, zoodat in de landen onder Mohammedaansch bestuur het Jodendom tot grooten bloei kwam.

Palestina. Terwijl de Joden in Arabië een gelukkig leven leidden, kwam in het treurig lot van hun broeders in Palestina niet de minste verbetering. De Romeinsche keizers maakten hun door allerlei wreede besluiten het leven ondraaglijk. Hun eenigen troost vonden zij in de beoefening der Heilige Leer. De geleerden van dien tijd vervaardigden schoone uitleggingen op de Thora, waarin zij de Joden o.a. aanspoorden, ook in hun lijden deugdzaam te zjjn en op God te blijven vertrouwen. Zulke dichterlijke uitleggingen noemt men Agada of Midrasj. lederen Sabbath werd na de Thoravoorlezing door den leeraar zulk een Midrasjvoordracht gehouden, waarnaar de verzamelde menigte gretig luisterde. Maar ook dit genot gunden hun onderdrukkers hun niet. Keizer Justinianus verbood de Midrasj-voordrachten en beval, dat in plaats hiervan uit eenChriste-lqke Bijbelvertaling moest worden voorgelezen.

Onder de opvolgers van Justinianus werd de toestand nog ongelukkiger; in 628 had in Palestina een bloedige Jodenver-volging plaats, waarbij vele duizenden omkwamen. Geen wonder, dat de Joden vurig hoopten, van de Romeinsche overheersching bevrijd te worden. Deze wensch werd spoediger vervuld, dan ze Staal, Geschiedenis der Joden

4