Israël onder de volkeren

39

dat zij in eenig opzicht van den godsdienst afweken. In de gebeden van den Verzoendag worden deze tien martelaren (עשרה הרוגי מליכורת) nog jaarlijks herdacht.

R. Meïr en zijn tijdgenooten (138—194). Na den dood van keizer Hadrianus werd den Joden weder vrijheid van godsdienst toegestaan. Hierop herstelden zjj dadelijk het San-hedrin en kozen tot patriarch R. Simon, den zoon van R. Gamliël II. Om hem schaarden zich tal van geleerden, meerendeels uit de school van R. Akiba. De voornaamste onder hen was R. Meïr. Deze hield er van, moeilijke vraag-stukken door vertellingen en fabelen voor zijn leerlingen op te helderen, zoodat zij gaarne naar hem luisterden. Hij verkeerde ook veel met heidensche geleerden en wist hun eerbied voor het Jodendom in te boezemen. De Mischnaver-zameling van R. Akiba werd door hem verder bearbeid en aangevuld. Niettegenstaande zijn groote geleerdheid beoefende R. Meïr, gelijk in dien tijd gebruikelijk was, een handwerk. Hij verdiende zijn brood met schoonschrijven en het vervaar-digen van inkt. Zijn vriend R. Juda bar Ilaï was kuiper van beroep, terwijl R. José bar Chalafta, de schrijver van het geschiedkundig werk Seder Olam het leerlooiersbedrijf uitoefende.

In dien tijd leefde ook de geleerde R. Simon ben Jochai. Deze veroorloofde zich eens een beleedigende uitdrukking tegenover Rome, wat den Romeinschen stadhouder verraden werd. Nu zag R. Simon zich genoodzaakt, te vluchten. Der-tien jaar leefde hij in eenzaamheid en onderhield zich met brood en vruchten. Daarna keerde hjj naar zijn vrienden terug