Israël onder de volkeren

te lijden. Zij moesten den Romeinschen overheerscher zware belastingen opbrengen; van de heidenen ondervonden zij veel schimp en smaad en de Christenen trachtten hen tot het Christendom over te halen. Het was dus wel noodig, dat ieder Israëliet nauwkeurig wist, wat volgens onzen godsdienst geoor-loofd of verboden is. Onder de geleerden van die dagen heerschte echter veel verschil van meening; sommigen volgden de school van Hillel, anderen die van Sammai. Er ontstond dus gevaar, dat het Jodendom op godsdienstig gebied in verschillende partijen verdeeld zou worden. R. Gamliël liet daarom in het Sanhedrin voorgoed vaststellen, welke meening in het vervolg voor Israël als wet zou gelden; de meerderheid verklaarde zich voor Hillel. De patriarch eischte nu, dat iedereen zich aan de meerderheid zou onderwerpen en wie zich verzette, werd streng gestraft. Door deze gestreng-heid maakte R. Gamliël zich echter zoo gehaat, dat de geleerden hem uit zijn ambt ontzetten en R. Elazar ben Azarja in zijn plaats benoemden. R. Gamliël was echter niet eerzuchtig; hij kwam nu als toehoorder de zittingen van het Sanhedrin bijwo-nen. Dit trof zijn tegenstanders zoo diep, dat zij hem weder in zijn waardigheid herstelden.

R. Gamliël werkte verder zeer zegenrijk voor het Joden-dom. Hij bezocht geregeld de Joodsche gemeenten en hield er voordrachten, om de lieden tot trouw aan den godsdienst aan te sporen. Ook liet hij het Sjemone-Esre gebed, dat in vergetelheid geraakt was, opnieuw ordenen en voegde er een bede by om hulp tegen hen, die van het geloof af vielen en dan het Jodendom belasterden. Want er waren verscheidene zwakkelingen, die zich door de Christenen lieten verleiden en het Jodendom den rug toekeerden; onder hen was zelfs een geleerde, Elisa ben Abuja. Aan den anderen kant echter gingen vele heidenen tot het Jodendom over. Van hen moet vooral genoemd worden de geleerde Akylas. Deze was eerst