Israël onder de volkeren

27

zich Joodsche legerafdeelingen, die de heidenen aanvielen en versloegen. De Romeinen zonden een krijgsmacht naar Jeruzalem, om den opstand te dempen; hierbij bevond zich ook AgrippaH met hulptroepen, deze werd dus een verrader van zijn vaderland. Het Romeinsche leger werd voor de poorten van Jeruzalem door de dappere Zeloten geheel verslagen. Na deze overwinning steeg de geestdrift der Joden ten top; het Sanhedrin ontwierp een plan tot verdediging des lands en ieder Joodsch man vatte de wapenen op, om de gehate Romeinen te verdrijven. Israël bereidde zich voor tot een geduchten kamp om vrijheid en vaderland met het machtigste rijk der aarde.

In Galilea. Met moed en geestdrift waren de Joden den strqd tegen de Romeinen begonnen en zij zouden misschien overwinnaars gebleven zijn, als het gansche volk eensgezind was geweest; doch onderlinge verdeeldheid deed al hun pogingen mislukken en veroorzaakte den val van den Joodschen staat en de vernietiging van Israels heiligdommen.

Het Sanhedrin had een man van aanzienlijke afkomst, Josephus ben Mattias, tot opperbevelhebber van de belangrijke provincie Galilea aangesteld. Dit was geen gelukkige keus, want Josephus was in Rome opgevoed en koesterde groote bewondering voor de Romeinen. Hij meende, dat het machtige Rome nooit door eenig volk overwonnen kon worden en geloofde dus bij voorbaat, dat de Joden den strijd moesten verliezen. Het ligt dus voor de hand, dat hij de Joodsche zaak niet met hart en ziel diende en dit merkte men in Galilea al spoedig. Er vormden zich dan ook twee partijen, één tegen en één voor Josephus, die elkander voortdurend bekampten.