Israël onder de volkeren

25

berokkenden zy den Joden veel leed. Zij legden het volk drukkende belastingen op, die met geweld geïnd werden. Voor de wetten en gebruiken van onzen godsdienst toonden zij diepe verachting. Het is dus te begrijpen, dat onder het volk een geest van verzet tegen de Romeinen begon te heerschen. Er vormde zich een partij, de Zeloten of ijveraars, die ten doel had, den Joodschen staat te herstellen en het Romeinsche juk af te schudden. Deze partij kreeg later veel aanhangers, vooral onder de leerlingen uit de school van Sammai. Ook traden er mannen op, die verkondigden, dat God hen uitverkoren had, om aan de ellende van Israël een einde te maken en dat zij de Messias waren, van wien de vroegere profeten hadden gesproken. Eén van deze mannen was Josua van Nazareth. Deze noemde zich den koning der Joden en verkreeg zooveel aanhangers, dat de landvoogd Pontius Pilatus bevreesd werd voor oproeren. Hij liet hem daarom gevangen nemen en dooden. Zijn volgelingen vielen later geheel van het Jodendom af en noemden zich Christenen.

(Vervolg).

Agrippa (37—44). Nog eenmaal mocht de Joodsche staat zich in een rechtvaardig bestuur verheugen en wel onder de regeering van koning Agrippa. Deze was een zoon van Aristobulus IV en dus een kleinzoon van Herodes en Mariamne. Hij was in Rome opgevoed en leefde in zijn jeugd even lichtzinnig en losbandig als de Romeinsche jongelingen, met wie hjj verkeerde. Maar toen zijn vriend, keizer Caligula, hem tot koning van Judea benoemd had, nam hij zich voor, een beter mensch te worden en de belangen van zijn volk getrouw te behartigen. Door zijn echt godsdienstig gedrag wist hij zich dan ook de liefde zijner onderdanen te verwerven. Tot