Israël onder de volkeren

20

voet, zoodat het land een goede toekomst te gemoet ging. Hyrkanus had echter een vriend, Antipater, een man van Edomietische afkomst en van een zeer laaghartig karakter. Deze koesterde den wensch, het Chasmoneïsche huis ten val te brengen en zelf met zgn geslacht aan de regeering te komen. Om dit doel te bereiken, stookte hij twist tusschen de beide broeders en maakte den lichtgeloovigen Hyrkanus wijs, dat Aristobulus hem wilde dooden. Nu ontbrandde de strijd tusschen de broeders opnieuw en beiden wendden zich ten slotte om bemiddeling tot de Romeinen. De Romeinsche veldheer Pompejus, die zich toen in de Syrische stad Damascus ophield, ontbood nu de beide broeders vóór zich, naar hij zeide, om den strjjd te beslechten, maar in werkelijkheid, om de vijandschap nog grooter te maken. Hoe meer de Joden zichzelf door onderlinge twisten verwakten, zoo dacht de sluwe Romein, des te gemakkelgker zou het land later door de Romeinen veroverd kunnen worden. Aristobulu8 begreep echter de bedoeling van Pompejus zeer goed en bracht zijn land in staat van verdediging. Aristobulus had juist gezien; weldra verscheen een Romeinsch leger voor Jeruzalem en belegerde de stad. Drie maanden lang verdedigden zich de Joden met grooten moed, doch eindelijk moest de stad zich overgeven (63). 12000 Joden verloren bij dezen strijd het leven; Aristobulus en zjjn zonen Antigonus en Alexander werden als krijgsgevangenen naar Rome gevoerd. De valsche Edomiet had voor een deel zjjn doel bereikt; Hyrkanus kreeg den ijdelen titel van vorst en werd hoogepriester, doch Antipater werd door Pompejus tot rjjksbestuurder benoemd.