Israël onder de volkeren

193

de regeeringslichamen naar evenredigheid van het zielental.

De Alliance en het Joint Foreign Committee vroegen even-eens voor de Joden in Polen, waar zg omstreeks 14 procent der bevolking uitmaken, politiek-nationale rechten; voor de overige landen stelden zij zich ongeveer op hetzelfde standpunt als de Agoedas Jisroeil. Deze organisaties meenden, dat de Joden, buiten het gebied van godsdienst en onderwijs, niet moesten streven naar het verwerven van bijzondere rechten.

De Vredesconferentie heeft, na deze meeningen te hebben gehoord, in al de vredesverdragen bepalingen doen opnemen, die in elk land gelijke rechten waarborgen aan alle inwoners zonder uitzondering. Van het toekennen van bijzondere politieke minderheidsrechten — als de verplichte vertegen-woordiging der nationale minderheden in de regeeringslichamen naar evenredigheid van hetzielental—heeftdeVredesconferentie afgezien, omdat zulk een regeling gevaarlijk zou zjjn voor de eenheid van den Staat. Wel heeft de Vredesconferentie erkend het recht der minderheden op eigen scholen, die door den Staat moeten worden gesteund en waar het onderwijs mag worden gegeven in de eigen taal der minderheid. Op deze scholen moet echter ook de taal van het land worden onderwezen. Ook staat het de minderheid vrij, op openbare vergaderingen en voor de rechtbank de eigen taal te gebruiken. Het toezicht op de naleving dezer bepalingen is aan den Volkenbond opgedragen.

Ontzettend ïyden. Hebben de Joden, in ’t bijzonder in Oost-Europa, gelijk wij vroeger zagen, gedurende den oorlog hevig moeten lijden, wat zjj in de eerste jaren na den oorlog hebben beleefd, overtreft allen jammer en ellende zelfs van de

Staal, Geschiedenis der Joden.

13