Israël onder de volkeren

10

meer dapperen bg hem aan. Gezamenlgk verdreven zg de Syri-sche troepen uit vele plaatsen, vernielden de heidenscbe altaren, lazen uit de Thora voor en straf ten de Joden, die afgevallen waren. Mattisjahu was echter zeer oud en voelde, dat hg spoedig zou sterven. Toen riep hg zgn zonen bg zich en vermaande hen, op den ingeslagen weg voort te gaan en met alle kracht tegen den heidenschen dwingeland te strgden. Hierop blies degrgsaardden laatsten adem uit (166). Zgn zonen benoemden nu hun broeder Simon tot hun raadsman en Juda, bggenaamd de Makkabeër, tot hun aanvoerder, zooals Mattisjahu hun voor zgn dood had aangeraden.

Juda’s heldendaden. Juda en zijn broeders zetten het werk huns vaders met heiligen ijver voort. Met hun leger, dat lang-zamerhand tot 10000 man aangroeide, versloegen zg de grootste Syrische veldheeren. Wel werden Juda’s mannen soms bevreesd, als zg de talrgke vganden zagen, maar dan wist Juda hen door wgze toespraken te bemoedigen. Zoo zeide hg eens tot hen: ״ Denkt niet, mannen, dat de menigte soldaten tot overwinning leidt; van God immers komt de zege. Onze vganden strgden met overmoed voor hun nietswaardig heidendom; wg kampen voor God en Zgn leer”. Door dergelijke woorden en door tot God te bidden, kregen zgn krjjgers moed en het gevolg was, dat zg schitterende overwinningen behaalden. Zoo werden o.a. de beroemde Syrische veldheeren Lysias en Nikanor door het Joodsche leger geheel verslagen. Weldra was dan ook de vgand uit het land verdreven.

Reiniging en inwijding des tempels (164). Nadat God het kleine Israël aldus had doen zegevieren over het machtige Syrische rgk, trok Juda met zijn mannen naar Jeruzalem, om den tempel te reinigen. Bitter weenden zg, toen zg het heiligdom zoo ontwgd zagen, doch fluks vernielden zg het afgodsbeelden het afgodsaltaar. Zg vervaardigden nieuwe tempelgereedschap-pen en richtten naar het voorschrift der Thora een nieuw altaar