Israël onder de volkeren

158

״echt-Russische mannen” gingen 8teeds voort, haat tegen de Joden te zaaien. Geen wonder, dat duizenden en duizenden Joden Rusland verlieten om zich elders een nieuw vaderland te zoeken.

Diep rampzalig bleef ook het lot onzer geloofsbroeders in Rumenië. Ofschoon sinds onheugelijke tijden in dit land gevestigd, werden zy beschouwd als vreemdelingen en van de burgerrechten uitgesloten. Als staatsambtenaar, officier, advocaat, apotheker mochten zij niet optreden, het bezoek der openbare onderwijsinrichtingen werd hun zoo goed als onmogelijk gemaakt en men bemoeilijkte hen in het oprichten van eigen scholen. Zelfs in den handel en de nijverheid konden zij, ten gevolge van beperkende bepalingen, geen voldoend middel van bestaan vinden. Talloos velen van hen verlieten dan ook hun geboorteland, om zich in Amerika te vestigen.

Ook in het groote Dultschland was de toestand der Joden niet, zooals men na hun gelijkstelling in 1871 zou verwachten. In dit land, waar de Joden vooral op handelsgebied een eerste plaats innamen, ontstond tusschen ’70 en ’80 een antisemietiscbe of Jodenvijandige beweging, die zich ten doel stelde, de Joden van het maatschappelijk leven uit te sluiten, ja, hen uit het land te bannen. ״De Joden”, zoo heette het in de organen der Christeljjk-Sociale party, ״zyn vijanden van het vaderland, verrijken zich ten koste der andere burgers en stellen zich tot taak, geheel Duitschland aan hun macht te onderwerpen”. In 1880 werd bjj de regeering een adres, voorzien van een groot aantal handteekeningen, ingediend, om den Joden het burgerrecht te ontnemen. Het oude sprookje van ritueelen moord werd ook hier opgerakeld, om de hartstochten der massa tegen de Joden te prikkelen. In Xanten en Konitz, waar Christen kinderen vermoord gevonden waren, beschuldigde men de Joden van den moord.