Israël onder de volkeren

142

benoemd en kon hij dus niet meer van diens lessen genieten. Lang kon Mendelssohn dit echter niet uithouden; als knaap van 14 jaar verliet hij met toestemming zijns vaders zijn geboorteplaats, om in het groote Berlijn zijn verlangen naar kennis te bevredigen. Zijn vroegere leermeester nam hem vriendelijk op en zorgde zoo goed mogelijk voor zijn onder-houd, doch dit ging niet gemakkelijk en menigmaal had Mendelssohn gebrek aan het allernoodigste. Dit deerde hem evenwel niet, want hij vond in Berlijn ruimschoots gelegen-heid, zich in de wetenschap te bekwamen. Onder leiding van geleerde mannen beoefende hij oude en nieuwe talen, wiskunde en wijsbegeerte. Op 21-jarigen leeftjjd werd hij door den zijdefabrikant Bernhard tot huisonderwijzer aangesteld. Nader-hand verbond Bernhard hem als boekhouder aan zijn zaak, waarin hij vervolgens als deelgenoot optrad. Nu waren alle zorgen voorbij en kon Mendelssohn zich aan de taak, waartoe hij zich geroepen gevoelde, de verbetering van den staat-kundigen eninwendigen toestand zijner broederen, geheel wijden.

Mendelssohn en Lessing. Mendelssohn had intusschen in de Duitsche hoofdstad veel vrienden verworven. Ook de groote dichter Lessing voelde zich zeer tot den Joodschen geleerde aangetrokken. Reeds vroeger had Lessing getoond, de eigenschappen der Joden te waardeeren en zijn kennis-making met Mendelssohn versterkte hem in zijn goede meening jegens hen. Want nu zag hij, hoe in een oprecht Jood godsvrucht en geleerdheid, deugd en beschaving vereenigd waren. Mendelssohn verkreeg hoe langer hoe meer bewonderaars; de Berlijnsche Akademie van Wetenschappen bekroonde een zijner geschriften met den eersten prijs en zijn werk Phaedon, over de onsterfelijkheid der ziel, vond algemeenen bijval. Wegens zijn verdiensten verleende Frederik de Groote hem het burgerrecht; de Akademie koos hem tot medelid, doch deze benoeming wilde de koning niet bekrachtigen; zooveel