Israël onder de volkeren

eigenschappen van den mensch voorgesteld. En zoo legden de Grieken zich toe op het vervaardigen van schoone bouw-werken, op het samenstellen van fraaie dichtstukken, op het verkrijgen van een schoon en krachtig lichaam.

Met hun deugd en zedelijkheid was het evenwel treurig gesteld; er waren zelfs Grieksche steden, waar men de leelijke en zwakke kinderen doodde, omdat zij nooit aan de eischen van schoonheid en kracht zouden kunnen beantwoorden. Bovendien waren de Grieken afgodendienaars, die een groote menigte góden en halfgoden vereerden. Geen wonder dus, dat de brave, getrouwe Joden van het Griekendom een afschuw hadden en zich tot een bond, de Chasidim, veree-nigden, om het Jodendom van de Grieksche zeden vrij te houden. De Hellenisten lieten zich echter verblinden door de pracht en praal, die het Grieksche heidendom ten toon spreidde, zonder te letten op de groote gebreken, die daaraan kleef-den. Ook meenden zij, dat het in het belang der Joden was, de gewoonten en gebruiken der omliggende Grieksche volkeren over te nemen; dan zouden deze de Joden als vrienden en broeders beschouwen en hen niet vijandig behandelen. En zoo was de geheele levenswijze der Hellenisten een bespot-telijke naaperij der Grieken; al wat Grieksch was, werd door hen innig vereerd, terwijl zij voor de oud-Joodsche gebruiken en de zeden der voorvaderen slechts minachting koesterden.^J)

De Hellenisten wilden nu gaarne, dat een van hun partij hoogepriester werd; dan konden zij meer invloed op het volk oefenen. Om dit doel te bereiken, poogden zij zelfs, den hoogepriester Onias III, het hoofd der Chasidim, bij den koning in ongenade te brengen. Voorloopig mislukten echter hun plannen en Onias bleef hoogepriester.

!) Tot de aanvoerders der Hellenisten behoorden ook de familieleden van Jozef ben Tobia.