Israël onder de volkeren

109

Meester opzag. Hij was dus, als ’t ware, aangewezen, om eenheid in de vormen van het godsdienstleven te brengen. Tot dit doel vervaardigde hij een verklaring op Asjeri’s 1וץדדיו־־ (blz.

92) en noemde deze ־בית י1םף Hierin vergeleek hg de meeningen

van alle geleerden met elkander en gaf een beslissing, waar tusschen hen verschil van gevoelen bestond. Vervolgens ver-vaardigde hij een beknopt wetboek voor het Joodsche leven

en noemde het שלחן ערוף (gedekte tafel). Dit werk is tot op heden het wetboek voor het Joodsche huisgezin gebleven.

De שלחן ערוף bestaat, in navolging van Asjeri’s werk, uit vier deelen: bet eerste, ארח חיים. behandelt de dagelijksche wetten en bijzondere dagen; het tweede, דעה PP11'. de ritueel-Joodsche wetten; het derde, אבן העזי• bevat de huwelijks-voorschriften en het vierde, חשן המש0מ> het burgerlijk recht.

R. Mozes Isserles uit Krakau voorzag Karo’s werk van belangrijke aanteekeningen (הגהות), waarin hij voornamelijk

T ־:

de godsdienstgebruiken der Hoogduitsche Joden beschreef.

Palestina. In Jeruzalem zag het er destijds treurig uit; onder de bewoners heerschte grove onwetendheid, terwijl zij elkander door onderlinge twisten het leven onaangenaam maakten. Een Italiaansch geleerde, R. Obadja di Bartinora, gevoelde zich opgewekt, om in dezen toestand verbetering te brengen; hij toog in 1488 naar Palestina en arbeidde er ijverig in het belang van het Jodendom. Zijn werken werd met goeden uitslag bekroond; vrede en eendracht keerden weder en de liefde tot den godsdienst nam toe. Hij heeft zich bijzondere verdienste verworven door zijn verklaring op de Mischna, vooral onmisbaar voor hen, die de Mischna willen begrijpen, zonder de moeilijke