Erets Israël, Het Joodsche Land

HET JOODSCHE LAND. 77

Er kwam koffie en thee, een raar soort kaas, geitenmelk en één gebraden duif. De kaas diende vooral om bij de arak te worden gebruikt, waarvan de sheich, Allah moge het hem vergeven, een groot liefhebber bleek. Na een geanimeerde conversatie gaven we te kennen, dat we slapen wilden. We kregen voor ons drieën een kamer, waar we ons met een sofa en wat stoelen moesten behelpen. We hadden wat Perzische tapijtjes bij ons, die we in Aleppo gekocht hadden, en hierop strekten we ons uit, met jassen en reisdekens als bedekking.

De nacht was redelijk behalve dat een van ons ’s morgens over een hard hoofdkussen klaagde. Het bleek dat een van de zakken, die daarvoor gediend had, nog een paar laarzen bevatte.

’s Morgens om half vier kwam onze koetsier een praatje maken, waaruit ik begreep, dat hij ons in 15 dagen naar Bagdad zou kunnen brengen of in 12 dagen naar M'ossul, maar ik beduidde hem dat daarvan niets kon komen, en dat we nu naar Antiochië wenschten te vertrekken.

We namen afscheid van Sheich Mohammed en vervolgden onze reis door een landschap, dat vrij wat meer afwisseling aanbood dan dat van den vorigen dag. Vóór ons de sneeuwtoppen van het Amanus-gebergte, bereikten we spoedig het groote meer van Antiochië, de oevers dicht bevolkt met ooievaars. Ik heb er nog nooit zoo-