Erets Israël, Het Joodsche Land

4» ERETS ISRAËL

was eenige weken te voren op ’t gras uitgegleden en met zijn been onder het paard geraakt. Het dier was doodstil blijven liggen tot de berijder voorzichtig zijn been had weggetrokken, waarna het paard op bevel van zijn meester weer kalm opstond. De Arabieren hebben hun volbloed paarden dikwijls in gemeenschappelijk bezit, de paardenfokkerij is bij hen een geliefkoosd bedrijf en ofschoon de uitvoer van paarden uit het Turksche Rijk verboden is, vindt toch menige volbloed over land zijn weg naar Egypte.

Wij kwamen ’s avonds aan de Joodsche kolonie Sedje-rah, een mooie farm van de Jewish Colonisation Asso-ciation. Men heeft zich er voornamelijk op landbouw en veeteelt toegelegd, en de bezoeker krijgt den indruk dat er onder krachtige bekwame leiding wordt gewerkt. Ik kreeg voor ’t eerst in Palestina volop heerlijke boter en werd ook onthaald op een nieuw kostje, een soort zachte witte kaas, fijn gemaakt en gemengd met room en peper en zout, uitstekend van smaak. Jammer dat de J.C.A. besloten heeft deze farm op te heffen, omdat er jaarlijks zooveel geld moet bijgepast worden. In-tusschen moet erkend worden, dat de zuivel-producten een beteren afzet zouden vinden, wanneer de farm meer in de buurt van een groote stad gelegen was.

In Sedjerah ontmoette ik een voor mij nieuw soort menschen. Er waren in de kolonie Gerim, dat zijn Russen, die tot ’t Jodendom waren overgegaan. In Rusland moeten