De Lafaard

47

kuituur zorgen. Nu zullen jullie eens zien, wat Duitsche Bildung is. In Frankrijk kennen de boeren geen A voor een B; in Rusland kennen ze alleen het alfabet als het met levende luizen wordt geteekend; in Servië eten ze, als de apen, met hun vingers. Duitschland is de eenige kultuurstaat op de heele wereld.”

Uit den hoek links kwam de zoetige stem van een bleeken korporaal: „En de Engelschen dragen rokken, die ouwe wijven.”

Hij verwachtte een beloonend woord voor z’n vleitaal, maar de sergeant werd opeens ernstig:

„Als dat maar waar was, dan hadden we al overwonnen. De Engelschen, dat zijn rakkers! Een kul-tuurvolk is het niet en de eenige groote man die ze gehad hebben, Shakespeare, moet ook een Duitscher zijn geweest. En als-ie ’t geweest is, dan kan-ie nog in een hoek kruipen, als onze Goethe en onze Schiller maar de tip van hun neus toonen. Maar al hebben ze dan ook geen klassieken — niet waar, eenjaarsche, dat hebben ze toch niet?” schreeuwde hij weer plotseling aan het oor van Claus, „het moeten stinkend dappere soldaten zijn, die khaki’s. Wie z’n Ijzeren Kruis haalt tegenover de Engelschen, die moest maar meteen eerste klasse krijgen. De Franschen, die zijn wel sterk in den aanval, maar in 70 hebben we het telkens gezien, als ze niet met de bajonet bij je kunnen komen, dan blaas je ze weg met een proppenschieter. De Russen, die zijn knap in het hardloopen; je zult zien, ze zullen weer net als toen Nap op bezoek kwam, aan den haal gaan en Moskou in brand steken. Wat zal Majesteit dan lachen, want dan komt de groote verrassing. Als ze Moskou verbranden, dan bouwen we Moskou weer op; we zullen den Russischen boer, dien