De Lafaard

19

nog nooit ontmoet — komt u dikwijls terug. Dag mijnheer.”

Onhandiger dan hij wel wilde, nam hij de hand aan, die zij hem toestak en hij begreep zelf niet waar hij, de schuchtere ondermeester, den moed vandaan haalde, om de dochter van den rijken herbergier, de hand zoo vast te drukken. En toen hij door het hekje buiten de heg was, keek hij nog eens, vol dankbaarheid, om naar het vriendelijke huis.

Iets nieuws was in zijn leven gebracht; iets vreemds, iets ongekends, iets waarvan hij zichzelf geen verklaring kon geven.

Lise was reeds naar binnen gegaan en hij had niet gezien, wie door de kier van het valgordijn hem naoogde, hem naoogde nog heel lang, toen hij reeds bij de schoolpoort de kinderen inspecteerde, die, zoodra hij op het schoolplein aangekomen was, mak, stil en gedwee, als afgerichte soldaatjes, de poort binnenliepen.